Door Lejo Siepe
Het valt me telkens weer op. Waarom laten regionale redacties grote verhalen liggen? Is het gebrek aan interesse? Aan menskracht? Aan geld? In het weekblad De Groene Amsterdammer verscheen onlangs een mooi verhaal over het dorpje Oudeschip. De inwoners van dit gehucht dreigen vermalen te worden tussen de uitbreiding van de Eemshaven, de bouw van enorme windturbines en de grondpolitiek van de provincie Groningen. Een inwoner van Oudeschip mailde de redactie van de Groene om eens langs te komen. Irene van der Linde tekende een inzichtelijk achtergrond verhaal op over de strijd van de bewoners tegen machtige bedrijven. En Nieuwsuur dook de afgelopen maanden in de grondpolitiek van Seaports Groningen en Google datacentra. Mooie onthullingen tot gevolg. In het archief van RTV Noord zag ik enkel nieuwsberichten over Oudeschild betreffende uitkoopregelingen en het plaatsen van nog hogere windmolens.
Laat de regionale journalistiek steken vallen? Hoe kan het dat ik niet of nauwelijks relevante verhalen hoor of zie bij RTV Noord? Of bij de Groninger Internet Courant? Ja, ze brengen nieuws; korte overzichtelijke berichten over ongelukken, 11 jarige jongetjes die stage gaan lopen bij Real Madrid en andere faits divers maar nergens een spannend en oorspronkelijk verhaal. Terwijl daar bij RTV Noord toch 96 ft’ers werken.
In mijn tijd bij het radioprogamma Argos brachten wij regelmatig de ene onthulling na de andere over bijvoorbeeld de aanleg van de Blauwe Stad, dat meergebied in Oost-Groningen. Over contracten, sideletters en de dubieuze rol van de toenmalige gedeputeerden Marc Calon & Henk Bleker en de grondpolitiek van de provincie Groningen. Of bijvoorbeeld de invloed van de NAM op locale politici. Of de macht van de Groningse pandjesbazen.
Wij probeerden zo goed en zo kwaad structuur aan te brengen in de berg informatie, inzichten te geven en werkwijzen bloot te leggen aan de hand van documenten, rapporten vaak met een beroep op de Wet Openbaarheid van Bestuur.
En ook in mijn tijd stroomde de mailbox vol met berichten van noordelijke burgers naar aanleiding van onze uitzendingen. Wat ons weer voldoende munitie opleverde voor volgende afleveringen van Argos. Op mijn vraag waarom de geadresseerden niet in zee gingen met de locale en of regionale media kreeg ik vaak te horen dat zij de manier van journalistiek bedrijven niet voldoende vonden. De meeste journalisten kwamen gauw ‘ even een quotje halen.” De zendtijd of de pagina moest wel worden gevuld.
Inzichten geven in maatschapelijke onderwerpen vereist geduld, uithoudingsvermogen, veel lezen en veel achtergrondgesprekken voeren met betrokkenen voordat het verhaal rond is. Die tijd nemen regionale journalisten vaak niet. Jammer voor de burger.
